Met de opkomst van computers in de jaren zestig, werden ook de informatiesystemen belangrijker. Om niet steeds opnieuw het wiel te hoeven uitvinden, was er behoefte aan gestructureerde ontwerpmethodieken. Voorbeelden hiervan zijn ISAC, SA/SD, NIAM en Infomod. Het nadeel van methodieken is echter dat ze al snel als keurslijf van vaste procedures gaan werken. De systeemontwerper moet dan een aantal regels volgen om tot een informatiesysteem te komen. Het ontwikkelen van informatiesystemen is echter een dynamisch proces waarin vaak niet alle stappen van de methodiek hoeven te worden genomen of waarin juist technieken en methodes uit andere methodieken dan de eigen methodiek van belang zijn. Een ontwerper zal bijvoorbeeld niet altijd met een gegevensgerichte methodiek uit de voeten kunnen. Soms is een meer procesgerichte aanpak geschikter of juist een combinatie van beide methodieken.
In de praktijk is het flexibel aanwenden van methodieken al langer bekend. Dit wordt dan method engineering genoemd. Deze benadering binnen de systeemontwikkeling stemt de ontwerpaanpak af op de betreffende probleemsituatie. Van bestaande methodieken worden dan delen gecombineerd zodat een geschikte ontwerpaanpak ontstaat.
In het onderwijs krijgen studenten echter nog te vaak een methodiek voorgeschoteld waar ze het dan mee moeten doen. Vervolgens ontstaan dan discussies over wat de beste methodiek is.
Het is beter om studenten voor te bereiden op het leren omgaan met de verscheidenheid van methodieken en te leren welke methodiek(delen) geschikt zijn voor het oplossen van welke probleemsituaties.
In deze presentatie proberen we de volgende vragen te beantwoorden:
- wat dienen studenten te weten om method engineering toe te kunnen passen?,
- wat dienen studenten te weten van methodieken om ze verschillende delen uit methodieken te kunnen laten koppelen?,
- is method engineering altijd de oplossing voor systeemontwikkeling?