Op dit moment proberen vertegenwoordigers van de Gutenberg-generatie studenten op te leiden die de Nintendo-generatie representeren. Studenten schrikken terug voor het lezen van een fors artikel, gewend als ze langzamerhand zijn aan zappen en aan de snelle afwisseling van beeld en geluid in diverse multimedia-systemen.
Toch conceptualiseren wij nog steeds met behulp van taal. Talige informatie zal een grote rol blijven spelen bij de overdracht van onze cultuur. Informatiedragers en media maken echter een snelle ontwikkeling door. Lezen en leren via beeldschermen wordt een steeds normalere zaak. Maar op welke manier kan tekst een goede rol vervullen bij informatie-aanbod op een beeldscherm? Wat kunnen we leren van de manier waarop een lezer omgaat met een tekst op papier? Hoe kunnen we hyperlinks gebruiken om de voorspelbaarheid van de structuur van een tekst groter te maken?
Deze vragen leidden twee jaar geleden tot een nieuwe aanpak van de module taalbeheersing in het curriculum van de School voor Communicatiesystemen. Op dit moment maken de studenten geschreven betogende teksten (van 1500 tot 2000 woorden) geschikt voor een presentatie via een beeldscherm (in de context van een multimedia-produktie als cd-i of cd-rom, of via het Internet). Daartoe voeren ze een strategie voor informatie-opname uit, maken ze een analyse van de tekst (op basis van het communicatiemodel) en vatten ze het betoog samen met behulp van een argumentatieschema van de tekst. Een synthese van deze drie analyses moet uiteindelijk leiden tot uitgangspunten voor de structuur van de interactieve tekst. Uiteindelijk presenteren de studenten een nieuwe versie van het betoog.
De presentatie gaat in op de achtergronden van deze module, de werkwijze en de resultaten en op de normen, die je aan teksten op een beeldscherm kunt stellen. Reguliere samenwerking met een uitgever (die bijvoorbeeld experimenteert met een site op het Internet) lijkt wenselijk.