Computerondersteund onderwijs: interactie tussen snelle jongens en artificiële intelligentie

In deze bijdrage wordt aandacht besteed aan enkele problemen en mogelijke oplossingen binnen c.o.o. Als we gangbare opvattingen over c.o.o. vergelijken met onze ervaringen uit het AMOR-R.I.N.project en het project Briefopener, blijkt dat er twee uitersten zijn aan te wijzen binnen het in Nederland verrichte onderzoek naar c.o.o. Noch de op het A.I.paradigma gebaseerde theorie noch een radicale pragmatische aanpak bieden voldoende houvast om onze bevindingen systematisch te beschrijven. We laten zien dat we wat betreft de theoretische uitgangspunten van beide projecten niet uit de voeten kunnen met de eisen zoals die binnen theoretisch onderzoek naar A.I.-achtig c.o.o. worden geformuleerd. Omdat we menen dat de interactie een veel zinvoller uitgangspunt is voor theorievorming stellen we voor een eenvoudig communicatiemodel als uitgangspunt te nemen voor de beschrijving van theoretische aspecten van c.o.o. die we op een drietal punten uitwerken.