Stap voor stap het moeras in

Het is bekend dat studenten in het hoger onderwijs vaak moeite hebben met het vak Gegevensmodellering. Het onderscheiden van de relevante entiteiten en bijbehorende attributen, maar vooral ook de relaties tussen de entiteiten levert nogal eens problemen op.
Men kan een top down werkwijze doceren waarbij studenten op basis van een (korte) casebeschrijving moeten komen tot een model dat de gepresenteerde werkelijkheid recht doet. Bij deze aanpak zou het zogenaamde normalisatie-algoritme steun kunnen bieden.
Vanuit ontevredenheid met onder andere dit algoritme kwam Nijssen met een methode waarin een 'bottom-up werkwijze' voorgesteld wordt: men neemt de concrete gegevensstromen in de organisatie als vertrekpunt van analyse.
De vraag die ik hier wil trachten te beantwoorden is of de zaak daarmee echt zo gemakkelijk is geworden als wel eens gesuggereerd wordt.